Aulnenhof

Aulnenhof Abdijhoeve In 657 bouwde de berouwvolle struikrover Landelinus een abdij aan een bocht van de Samber in Thuin (Gozée) nabij Charleroi. Een strenge orde van monniken betrok wat later de abdij van Aulne en uiteindelijk kwam deze in handen van cisterciënzermonniken terecht. De verdere geschiedenis van Aulne wordt gekenmerkt door een afwisseling van luisterrijke perioden en tijden van rampspoed, oorlogen en plundering. Een eerste maal werd de abdij geplunderd door de Noormannen. Maar algauw verrees ze als een feniks uit haar as. Uiteindelijk werd de abdij tijdens de Franse Revolutie herleid tot een ruïne.  

Rijke monniken In de woelige tussenperiode verwierf de abdij uitgestrekte landerijen in de wijde omgeving. Dit maakte haar tot een van de machtigste van de Zuidelijke Nederlanden. De abdij bezat op het einde van de 17de eeuw reeds 30 ha aan gronden in het vruchtbare Haspengouw. Zodoende werd ook hier een nieuwe abdijhoeve gebouwd. Het was de vooraanstaande boerenfamilie Defraisne die deze taak op zich nam. En dit met name in Walshoutem, een klein Haspengouws dorpje in de nabijheid van de stad Landen. Boven het poorthuis van de reusachtige Haspen- gouwse vierkantshoeve vinden we het bouwjaar 1739 nog terug. De andere toegangspoort dateert van 1774 en werd later dichtgemetseld. De hoeve werd uiteindelijk het centrum van een landbouwexploitatie van maar liefst 110 ha.

De abdijruïnes werden zoals gesteld een toeristisch trekpleister, maar de hoeve bleef in bedrijf tot eind 20ste eeuw.